Sześcioodcinkowy audioserial autorstwa Martyny Wojtkowskiej i wyprodukowany przez Instytut Pileckiego we współpracy z Polskim Radiem to opowieść o losach 733 polskich dzieci, które w czasie II wojny światowej – wyrwane z rodzinnych domów przez sowiecką deportację – po długiej i dramatycznej wędrówce przez ZSRR, Iran i Indie, trafiły do odległej Nowej Zelandii. 

Głównym tworzywem narracyjnym są nagrania wywiadów przeprowadzonych w ramach projektu historii mówionej – zarówno z samymi „dziećmi z Pahiatua”, jak i ich potomkami. Projekt stał się impulsem do organizowania debat i spotkań słuchaczy, inicjując dialog o doświadczeniach dzieci w czasie wojny.

Projekt umożliwił samym bohaterom – „dzieciom z Pahiatua” – opowiedzenie własnej historii na antenie Polskiego Radia. Miało to głęboko symboliczne znaczenie. Przez dziesięciolecia, żyjąc na emigracji, słuchali Polskiego Radia w domach i w Domu Polskim, traktując je jako najważniejsze ogniwo łączące ich z ojczyzną. Dla wielu z nich możliwość zaistnienia w tej przestrzeni była momentem uznania, którego nigdy wcześniej nie doświadczyli – ich historia pozostawała bowiem niemal nieznana w Polsce.